“Remontada? Wie is dat?”
Tox – BVV’27
Vijf en een halve maand verloor BVV geen wedstrijd meer, maar op het prachtige sportpark in Rijkevoort kwam daar een einde aan. Na een matige partij verloor BVV terecht.
In de openingsfase leek er eigenlijk niets aan de hand. BVV begon scherp en speelde verzorgd voetbal. Al waren er in de openingsfase al enkele kleerscheuren te vinden in het Blitterswijckse spel. Eenvoudige duels werden verloren en de bal werd steeds vaker op kniehoogte ingespeeld. Het zou toch niet gaan gebeuren deze middag?
Jawel, het zou wel gaan gebeuren deze middag. Uit een vrije trap van ver werd de bal voor geslingerd door Toxandria. Boy liet iedereen weten wat hij ging doen door heel hars ‘LOS!’ te schreeuwen. De geloste bal kon eenvoudig binnen worden gewerkt, 1 – 0.
BVV vergat haar veldoverwicht in kansen om te zetten de eerste helft. Steeds stokte de aanval bij één van de elf en op deze manier werd het Toxandische doel slechts één keer bereikt. Een geweldige steekbal van Lúca zette Sjef vrij voor de doelman, maar zelfs bij de topspeler stond het vizier vandaag niet op scherp.
In de tweede helft hetzelfde spelbeeld. BVV kreeg de bal van Tox en deed er vervolgens niks mee. Tot overmaat van ramp werden de counters van de oranjehemden steeds beter.
Geheel passend in het spelbeeld had een Blitterswijckse fout desastreuze gevolgen. Na een gigantische miscommunicatie werd de aanvoerder van Toxandria diep gestuurd door een Blitterswijckse voet en hij kon de 2 – 0 binnenschieten. BVV baalde en zat in zak en as.
De BVV-fans stonden als Ajacieden boos te schreeuwen langs de lijn en eisten het ontslag van hoofdtrainer Jimmy. Witte zakdoekjes werden tevoorschijn gehaald en assistent-trainer Henk Gooren kreeg de scepter bijna in zijn handen geduwd. Jimmy mocht nog één ding proberen, maar daarna zou oude rot Henk de baas zijn.
Sergio werd in de spits gemanifesteerd en op de flanken kwamen Chipmunks Jop Clabbers en Daan de Pijp erin. Het korte veldspel werd aan de kant geschoven en de lange bal werd van stal gehaald. Uit de eerste lange bal werd BVV gevaarlijk en uit de tweede lange bal was het raak. Sergio ging ermee aan de haal, speelde zichzelf vrij in de zestien van de tegenstander en schoot knap binnen, 2 – 1.
Henk deed afstand van de scepter. De witte zakdoekjes van de Blitterswijckse fans maakten plaats voor hoop op een goede afloop.
Die hoop werd even later alweer bezegeld met een doelpunt, want de Prins besloot in het laatste kwartier dat hij ook onmogelijke dingen voor elkaar kan krijgen. Uit een lange bal belandde de bal voor de voeten van Jop Clabbers. Jop zag de Prins diepgaan en gaf de bal mee. Sjef spurtte vervolgens de verdediging en de doelman voorbij en tikte binnen, 2 – 2. In enkele minuten tijd trok BVV de stand gelijk. En met nog 7 minuten op de klok was de gedachte van een overwinning niet eens zo gek meer.
Henk sprong van spanning langs de lijn als een klein kind in de snoepwinkel. De BVV-fans hingen over de boarding en schreeuwden het team naar voren. Het zou toch niet? Zou BVV dit nog kunnen winnen? Uit schier verslagen positie terugkeren en zelfs winnen? Nee, zo goed zijn ze toch niet? Ze zullen toch niet zo goed zijn als de schrijver van dit stuk die jullie misleidde in de inleiding?
De meeste BVV’ers waren deze dag ook niet zo goed. De meeste BVV’ers speelden namelijk onder hun niveau. Maar het team geloofde erin. Het team rook bloed. En het team bleef strijden tot het einde.
Op het einde, uit een lange bal, kreeg BVV een vrije trap op 25 meter van het doel.
G: ‘’Larsje, goa mit noa veur man.’’
L: ‘’Nea, hej schiet um der zelf ien.’’
G: ‘’Die muur stut slecht jonge.’’
L: ‘’Ik zeg toch, hej schiet hem erien.’’
Prins Sjef legde aan, keek eens goed en krulde de bal met grote perfectie om de muur het doel in, 2 – 3. TWEE-DRIE!!!
BVV overleefde de laatste minuten en maakte het onmogelijke waar. Prins Sjef werd op de knieën bedankt door alle teamgenoten en coach Jimmy werd op de schouders genomen door de uitbundige fans. Het werd nog een lange en gezellige nacht. Deze comeback zal bij alle aanwezigen voor altijd in het geheugen gegrift staan.