Het heilige gras

BVV – De Zwaluw

Na jarenlang gediend te hebben als strijdtoneel voor Blitterswijckse helden, fenomenale wedstrijden, afgrijselijke voetbalpotten, kampioenschappen, degradaties, overweldigende comebacks, onwaarschijnlijke verliespartijen, bloedeloze gelijke spelen, blunders, wereldgoals, blessures, legendes, fenomenen, fantasten, clubhelden, talenten, iets mindere talenten, jeugdkampen, dorpsfeesten, familiefeesten, gildedagen, dansdagen, festiviteiten, iets te fanatieke vaders, slechte scheidsrechters, regen, wind, zonneschijn, bloed, zweet, tranen en natuurlijk oneindig veel plezier, was daar het einde van de grasmat op Sportpark ’t Hoogveld.

Iedereen die ooit maar in Blitterswijck heeft gewoond zal zijn voet op het hoofdveld gezet hebben. Van prachtige jeugdherinneringen tot legendarische kampioenschappen. Alles heeft er inmiddels wel plaatsgevonden. Nadat de gemeente besloot subsidie te geven, betekende dit het einde van een van de meest nostalgische grasmatten van Nederland. BVV gaf er een gedenkwaardig einde aan.

Op de slotdag, die groots werd gevierd, liepen kinderen aan de hand van de Blitterswijckse spelers mee het veld op. Na vele high fives en een vragenvuur van de kinderen kon de wedstrijd beginnen.

Waarom doen we dit?

Omdat we zo een wedstrijd spelen en dit ziet er leuk uit.

Moeten wij meedoen?

Nee, we spelen tegen de tegenstander.

Pfoe, yes

(of) Ohh, jammer…

Wat is een tegenstander?

Die jongens in het blauw daar.

 

De Zwaluw had de eer de laatst bezoekende ploeg te zijn die het legendarische hoofdveld betrad. BVV begon de eerste vijf minuten flitsend, maar daarna zakte het helemaal in. Lag het aan het warme weer? Of was De Zwaluw gewoon een klasse beter? Waarschijnlijk het eerste.

BVV kon alleen achter de bal aanlopen en verloor in de opbouw de bal vaak al na twee of drie passes. Verdedigend gezien gaf BVV zoveel ruimte weg dat de bezoekers vrij spel hadden. De Zwaluw voetbalde regelmatig uitstekend en kregen vele kansen. Het lot bleek BVV deze dag goed gezind, want tot een doelpunt kwamen de bezoekers niet. Telkens was het doelman Bolijf, verdediger Geuvert of vendelier Stoffel die een doelpunt voorkwamen. Het zag er niet naar uit, maar BVV bleef overeind.

Na de afgekeurde goal van de Zwaluw rechtte het eerste elftal haar rug. Het besef sijpelde langzaam binnen dat dit het enige moment was om de nostalgische grasmat te bedanken. Langzaam maar zeker werd het warmer en langzaam maar zeker knokte BVV zich de wedstrijd in. Het voetbal was niet grandioos, maar met de nodige dosis werklust werd iedere speler die in de laatste 27 jaar (toeval?) op het hoofdveld speelde eer aangedaan.

In de tweede helft stokte de kansenregen van de bezoekers. BVV kwam daarentegen pas net op gang en vond de weg steeds vaker naar het vijandelijke doel. Steeds vaker speelde BVV de bal naar de juiste kleur. En steeds vaker juichten de supporters voor weer een gewonnen duel door de geel-zwarten.

Tien minuten voor tijd gingen de handen een laatste maal euforisch op elkaar rondom de legendarische grasmat. Aan de linkerkant van het heilige gras werd buffel Nick neergehaald door een zwaluw. Voor een normaal mens was het een zinloze voorzet. Voor Sjef niet. Zijn voorzet vloog strak door de lucht en de bal leek in geen honderd jaar meer te gaan dalen. Tot dat ene moment dat er iemand boven alles en iedereen uit torende. Het publiek vroeg zich af: Is dat Vennegoor of Hesselink? Is het Luuk de Jong? Is het Didier Drogba? Christiano Ronaldo dan? Peter Crouch? Andy Carrol? Nee. Het was Peter.

Peter van de Water torende boven alles en iedereen uit en zette zijn hoofd tegen de bal. Deze verdween in het uiterste hoekje van de goal en BVV kwam vlak voor tijd op voorsprong. De sensatie was compleet.

Even later leek aan deze sensatie alweer een einde te komen. De Zwaluw stuurde alles en iedereen mee naar voren en kreeg direct al een ongelofelijke kans. De Zwaluwse spits was sneller dan de Blitterswijckse defensie en hij had een vrije doortocht naar het doel. Zoals de gehele wedstrijd was er echter één sta in de weg voor de bezoekers: Boy.

Met een katachtige reflex behoedde Boy zijn ploeg voor een late gelijkmaker. De supporters juichten hard bij de 1 – 0. De supporters juichten nog harder bij de redding van de doelman.

In de laatste minuten schoot BVV de bal steeds vakkundiger naar voren en zo bleef de volle buit voor het laatste maal op het Blitterswijckse heilige gras.

 

LET OP!!

Aanstaande woensdag speelt het tweede elftal een belangrijke wedstrijd in strijd om de titel. Bij winst op SV Venray 11 pakken ze de koppositie. We hopen u in grote getale te ontmoeten op ons sportpark om De Twed richting de koppositie te schreeuwen. 

Aanvang: 20:00 uur