Henk is een lollige vent, maar ook promovendus

Sinds weken sliep ik weer eens bij pap en mam na een avond stappen. Altijd fijn. Voordeel is dat er altijd harde broodjes en croissantjes zijn in de ochtend. Ander voordeel is dat pap en ik alle wereldproblemen oplossen binnen een half uur. En dat op vaderdag.

Henk was abnormaal rustig deze ochtend. Normaal ijsbeert hij rond. Ruimt die op. En geeft hij ongevraagd advies dat ik niet zoveel moet drinken. Dit keer was hij de rust zelve. Mensen die pap kennen weten dat dit niet de bedoeling is. We willen chaos. Een opruiende Henk is immers de leukste Henk.

Dit fenomeen hield aan. Tijdens het Frühshoppen voor de wedstrijd BVV-Sambeek had hij tijd voor een praatje met zijn broers en vaste gasten van Tante Jet en Café de Zwart. Hij was gelaten en trots. “We kunnen vandaag promoveren naar de vierde klasse.” Deze houding sloeg over op het team. Kunnen promoveren, niet moeten. Er heerste een zeer relaxte sfeer tijdens het ontbijt bij Café de Zwart. Henk oreerde minutenlang over de tijden van vroeger met Wiel. Spelers raakten geïnspireerd.

Rond de warming-up werd het een ander verhaal. Henk ijsbeerde flink in de rondte, zonder reden natuurlijk. De spelers moesten het namelijk gaan doen.

De spelers, alle 22, deden het 120 minuten lang niet echt. Mike had een wereldredding in de eerste tien minuten. Sil was 120 minutenlang verreweg de beste man van het veld. Jop zag zijn kopbal op abnormale manier gekeerd worden door de keeper. En Koning Karman frommelde de bal dit keer niet in het doel in de 90e minuut.

Voor de rest… tja… Het was niet de laatste Giro. Het was niet Alcaraz-Sinner. En geen PSG-Inter. Sportliefhebbers waren de laatste maanden al genoeg verwend. Dus het publiek moest het doen met de spanning waar de 22 mensen binnen de lijnen ontzettend veel last van hadden.

Tot de verlenging. De Koning moest plaatsmaken voor het goudhaantje (Stoffel). En dames en heren, ik neem u even terug mee in de tijd. We speelden in de E’tjes (tegenwoordig JO11) en stonden met een sterrenensemble in de hoogste klasse. Venray, Horst, Venlosche Boys. Wij als Galliërs mochten ze allemaal trotseren.

Namen als Lúca Schraven, Jari Wijnhoven, Willem Poelen en Michiel de Ruyter maakten de dienst uit. Aan het roer? Henk Gooren. Bij Henk stond een ding voorop; beleving. In de jeugd van BVV zocht hij rond naar overig talent met beleving voor voetbal. En opeens, helemaal uit het niets, kwam er een heel klein jongetje uit de bosjes gelopen.

“Mag ik ook meedoen?” “Tuurlijk” zei Henk. Het kleine jongetje deed mee en dwarrelde over het veld. “Joost, goa is op ow vurvoeten stoan.” De kleine man pakte alles snel op. Op de voorvoeten. Vol voor de winst. En met ontzettend veel plezier.

Enkele jaren later hebben Henk en Joost beide het geel-zwarte shirt ingeleverd. Een eigenwijs bestuur zorgde ervoor dat BVV zelfstandig bleef. Henk vertrok naar United. Stoffel naar Wittenhorst. BVV leek ten dode opgeschreven.

Terwijl BVV aanmodderde in de reserve klasse of zesde klasse gebeurde er in Horst ontzettend veel. De kleine Joost ontpopte zich van frivool talent naar spelbepaler. In de B (JO17) evolueerde Joost Wijnhoven zich tot Stoffel. Met Rick Houben op doel werd Stoffel club top scorer, waarvan 15 keer met de kop. Hij was nog steeds pas 1.60 groot.

Enkele jaren later keerde Stoffel terug naar BVV en schoot ze persoonlijk naar de vierde klasse. Terug bij Wittenhorst scheurde hij alles af wat er te scheuren viel. Het einde van een carrière leek nabij.

BVV daalde vanaf de vierde klasse af naar de reserveklasse. Voor een tweede maal leek de club ten dode opgeschreven. Henk pakte de handschoen op en raapte een team bijeen. Plezier en beleving kwamen terug op Sportpark ‘Hoogveld. Na een coronajaar stond er uit het niets weer een team, met Henk als assistent. Ofja… vooral gangmaker. Sfeerbepaler in de kleedkamer. En tevens de man die een knipoog gaf als je stiekem 40 pils had gedronken de avond ervoor. “Mot toch kunnen?” “Zeker” antwoordde Henk dan altijd.

Het was diezelfde Henk die een versleten Stoffel bijna zag stoppen. Het lichaam was op dacht hij. Jimmy en Henk hadden een beter voorstel: “Lekker bej twee voetballen en bej os as joker.” Men had moeite met Stoffel als joker, hij kwam te laat of helemaal niet. Maar beide teams bleken hem toch nodig te hebben. Als keeper. Nummer zes. Spits. Supersub. Vlagger. Alle boxen werden afgevinkt.

Dankzij het vertrouwen van Jimmy en Henk werd Stoffel de clubjoker. Hij schoot het tweede elftal naar het kampioenschap in 2024 en hielp het eerste bijna ieder weekend uit de brand.

Terug naar het heden. Minutenlang keken Stoffel en Henk deze zondag toe hoe beide ploegen moeilijk tot kansen kwamen. Diep in de verlenging werd na kortstondig overleg toch besloten; Stoffel in de spits. Op de een of andere manier weet je dat die ene kans alleen bij hem komt. Rick Houden en Henk hadden hem dit al vaker zien doen.

In de laatste minuut van de velenging kreeg Jari Wijnhoven de bal aan de zijkant. Hij zag zijn (inmiddels grote) neefje bij zijn tegenstander weglopen. Met links gaf hij de bal geweldig voor en deze kwam akelig dicht bij Stoffel. Het zal toch niet!? Stoffel, trippelend op zijn voorvoeten, nam de bal met grote perfectie aan en manoeuvreerde zichzelf hiermee in een ultieme scoringskans. Het zal toch niet!? Stoffel keek en schoot de bal uiterst koelbloedig in de hoek. De beleving die vervolgens vrij kwam is niet te beschrijven. Bier vloog in het rond. Spelers en supporters doken elkaar in de armen. En er werd kabaal gemaakt voor 50 duizend man. Het sportpark in Milsbeek ontplofte!

Een minuut later floot de scheids af en won BVV terecht van Sambeek. Hierdoor promoveert BVV weer naar de vierde klasse. De gevierde man was goudhaantje Stoffel. Henk glunderde na afloop van oor tot oor en gaf aan: ‘’Onvurstelbaar toch, dat hej het dan ok wer duut! Onvurstelbaar.’’ Hiermee werd er weer een hoofdstuk toegevoegd aan de sprookjesachtige voetbalcarrières van Henk en Stoffel.