BVV 2 mist op een haar na de titel
De Zwaluw – BVV’27
Deze zondag waren er voor de eerste keer tekenen van zomers weer. Maar zoals u weet, één zwaluw maakt nog geen zomer. Die ene zwaluw was wel de tegenstander deze middag. Voor beide ploegen stond er nog weinig op het spel. De Zwaluw was namelijk al verzekerd van nacompetitie doordat ze de tweede periode wonnen. Ze hadden nog wel kans om ook de derde periode te winnen en als nummer drie te eindigen in de competitie. Daarvoor moest er op de andere velden wel het nodige wonderbaarlijke gebeuren (wat wonderbaarlijk genoeg ook gebeurde). BVV was al verzekerd van de een na laatste plek en kon het seizoen dus freewheelend afmaken.
In de openingsfase werd ook duidelijk dat de spelers en supporters van de zon wilden genieten. Het tempo lag niet al te hoog en onderbrekingen (zoals ballen die onvindbaar waren en drinkpauzes) zorgde voor het nodige oponthoud. Tussen die onderbrekingen door lag het tempo zo nu en dan wel aardig hoog.
De Zwaluw voornamelijk met de bal aan de voet, waardoor BVV moest verdedigen en hopen op de counter. De thuisploeg was meerdere malen gevaarlijk. Ze kwamen vaak goed door via de zijkanten en slingerden dan de bal voor het doel. BVV stond telkens goed op te letten om de bal op het allerlaatste moment weg te werken. Hierdoor mocht de Zwaluw zo’n duizend corners nemen deze middag.
De grootste kans was in het eerste bedrijf voor de Zwaluw. Via de zijkant bereikte de rechtsbuiten de achterlijn en legde de bal terug. Menig speler en supporter juichte al, want de bal rolde praktisch over de doellijn. De linksbuiten hoefde alleen zijn voet er tegenaan te zetten en het feest was compleet. Hoe die het deed weet niemand, maar de beste man miste voor een leegstaand doel. Misschien was de Blitterswijckse gifbeker eindelijk leeg. Misschien schrok die van het hoofd van Boy. Niemand zal het weten, maar BVV bleef leven.
Aan de andere kant kregen de geel-zwarten zelf nog twee dotten van kansen. In een van de aanvallen bleef BVV rustig en speelde de bal goed rond. Buffel Nick werd vervolgens aan de linkerkant diep gestuurd. In plaats van de bal wild voor het doel te gooien, legde hij de bal terug op de vrijstaande Jari Wijnhoven. Het leken wel profs. Jari nam aan, haalde uit en baalde. Chapeau voor de aanval, jammer van de kans.
Nick kreeg zelf ook nog een kans op de 0 – 1. Wederom werd hij na een geduldige en goede aanval vrijgespeeld aan de linkerkant. Hij buffelde de zestienmeter in en de doelman schoot ineen van angst. Toch wist diezelfde doelman op miraculeuze wijze de inzet van Nick te keren. Met de brilstand gingen de ploegen dus aan de thee.
In de tweede helft niet een heel ander spelbeeld. De Zwaluw was vaak aan de bal en creëerde vanaf de flanken vele corners. Grensrechter Jimmy Spee en de Oeffeltse cornernemer werden inmiddels goede vrienden. Na corner 864 hadden ze zelfs inside jokes. De lach van Jimmy was daarna snel verdwenen, want corner nummer 865 viel er wel in. Na een soort flipperkast viel de bal in Blitterswijcks doel, 0 – 1.
Hierna veranderde het spelbeeld aanzienlijk. BVV zocht vaker de aanval en had ook steeds vaker de bal. Maar na een hele dag in de zon te hebben gestaan werden spelers aan beide zijdes moe en werd het veld steeds een beetje groter. Ruimte is een schaars goed in Nederland, behalve na 75 minuten voetbal in Oeffelt.
De eerste kans op dit grote speelveld was voor de thuisploeg. Ditmaal kon de linksbuiten (die van de grote kans) de bal voorleggen. Hij deed wat zijn ploeggenoot in de eerste helft voor hem deed; de bal uitstekend voorgeven. Wonder boven wonder deed zijn ploeggenoot aan de andere kant precies hetzelfde; missen voor open doel. BVV mazzelde alweer.
Hierna golfde het op en neer met kansen voor beide ploegen. Bij de BVV’ers hield doelman Bob (broer van John) met puike reddingen zijn team in de wedstrijd. BVV vergat zelf te scoren. Zo kon Gijs raak koppen na een prachtige voorzet van Lúca, maar schampte hij de bal te veel.
Even later kon Daan Pijpers de bal na een goede aanval via Nick Arts binnenlopen, maar stuitte hij op de keeper. De grootste kans kwam in de allerlaatste minuut voor diezelfde Daan Pijpers. Oog in oog met de doelman werd hij getorpedeerd waardoor een grote scoringskans ontnomen werd. De scheids floot niet en BVV bleef teleurgesteld achter.
BVV had wederom genoeg kansen om er een resultaat uit te halen, maar wreef deze middag ook meerdere malen in haar handen. Al met al een middag die het seizoen typeert: ‘’Een puntje had er misschien wel ingezeten.’’
Voor nu breekt er een periode aan van rust en zingeving. Wellicht dat de spelers van BVV na de nodige vrije tijd hun vizier op scherp kunnen zetten. Want 15 doelpunten in 22 wedstrijden is wel heel mager.
BVV 2
Bij een dorpsclub met weinig teams is het altijd maar afwachten voordat er weer een team kampioen wordt. 2023 was het jaar dat de goden besloten dat het in Blitterswijck wel weer eens tijd was voor een kampioenschap. De legendes van BVV 2 waren hiervoor het aangewezen team.
Na een jaar lang zwoegen en ploeteren kwam alles aan op de allerlaatste wedstrijd. BVV speelde daarin tegen koploper ZSV 6. De inzet was vooraf duidelijk; BVV moest winnen, ZSV zou genoeg hebben aan een puntje.
Vanaf het eerste fluitsignaal, onder de rook van een passende sfeeractie en een uitverkocht sportpark, zocht BVV direct de aanval. Zoals iedere kampioenswedstrijd begon ook deze wedstrijd uiterst rommelig. Dit rommelige begin resulteerde in mineur voor BVV.
Al na vier minuten werd er een ZSV’er diep gestuurd. BVV verloor het sprintduel en de bal kwam voor. Meerdere BVV’ers tastten mis en het lege doel was makkelijk te benutten door de spits in het geel zwart, 0 – 1 voor de bezoekers.
BVV moest nu aan de bak, terwijl ZSV het dodelijke wapen van de counter naar zich toetrok. De thuisploeg probeerde direct iets terug te doen. Via meerdere spelers kwam de bal bij Jari Wijnhoven terecht. Zijn inzet ging dit keer nog mis.
In de fase daarna kreeg BVV nog eens twee tegenslagen te verwerken. Eerst moest Ward von der Wasser geblesseerd het veld verlaten. Even later was het ook Yoeri Janssen die met een blessure vroegtijdig de catacomben opzocht.
Voor deze spelers kwamen natuurlijk ook nieuwe namen het veld in. Een van hen was goudhaantje Stoffel. Na een prachtige pass over 50 meter door de lucht legde Stoffel de bal met zijn borst klaar voor de man in vorm; Lou van Kempen. Lou haalde onverbiddelijk uit maar de bal eindigde op de vuisten van de doelman. In de rebound lette Jari Wijnhoven het beste op en liet Sportpark ’t Hoogveld vervolgens uit zijn voegen barsten. De fans scandeerden zijn naam na deze prachtige treffer. BVV was weer in de race voor het kampioenschap.
Het geluk leek opeens aan de zijde van BVV, want de doelman van ZSV moest nu het veld verlaten vanwege een blessure. Willem Karman (schot) en Jens Arts (kopbal) testten beide de stand-in doelman nog één keer uit voor rust, de doelman slaagde met vlag en wimpel voor de test.
Wie goed om zich heen keek zag dat de zenuwen de overhand namen bij menig supporter. Nagels werden kort gewiekt. Bier werd gebruikt als kalmeringsmiddel. En zweterige handpalmen werd netjes aan de broek afgeveegd. De charme van de sport werd nog maar eens duidelijk zo rond rust.
In de tweede helft kwam BVV goed uit de startblokken. Na een prachtige actie van Willem probeerde Jari het van afstand. De inzet werd wederom gepakt door de reservedoelman. De stand-in van ZSV bleek een aardig balletje te kunnen vangen.
Aan de andere kant kwam ZSV er steeds vaker gevaarlijk uit via de counter. Mike Rongen redde meermaals uitstekend waardoor de stand gelijk bleef.
Met het inbrengen van spits Arne Thiesen zo’n 20 minuten voor het einde van de wedstrijd werd er een duidelijk signaal afgegeven: Alles of niets!
BVV probeerde het van alles hoeken en standen en op alle mogelijke manieren, maar telkens met dezelfde conclusie: Goed gekeept. Het bleef spannend tot de laatste seconde.
In die laatste seconde kreeg BVV nog een corner. Op miraculeuze wijze miste alles en iedereen de bal en viel deze pardoes op het hoofd van pinchhitter Arne Thiesen. De supporters hielden hun adem in en staken al voorzichtig hun handen in de lucht. De bal eindige wéér in de handen van de stand-in doelman…
De stand bleef gelijk en ZSV vierde het kampioenschap. BVV baalde flink, maar kon zichzelf eigenlijk niets verwijten. Na afloop speelde feest en deceptie zich zo’n 30 minuten lang op slechts 2 meter van elkaar af. Zo dichtbij, maar toch ook weer zo ver weg.
Tijdens het welverdiende feest van BVV 2 vloeiden er tranen en gaven spelers speeches zoals alleen Louis van Gaal dat kan. Conclusie: ”Volgend jaar worden wij kampioen!’’
BVV VR1
De dames waren meer bezig met de wedstrijd op het veld naast hun, waardoor de bezoekers uit Mill met 1 – 3 wonnen. Doelpuntenmaker was Eline Tijmensen.
Op dinsdag speelden de dames ook een wedstrijd. Toen werd er van HRC/Stormvogels/Montagnards verloren. Het was wederom Eline Tijmensen die toen scoorde namens BVV. Ze wist raak te koppen uit een prachtige voorzet van Yulia Schraven.